Ein uppáhalds....

Glamrokk hljómsveit mín er Mott The Hoople. Ég heyrði fyrst lagið "Golden age of rock n'roll" þegar ég var patti og kolféll fyrir sveitinni. Hún var hætt þegar ég uppgötvaði hana en ég fór að kaupa plötur með söngvara sveitinnar Ian Hunter og hef verið mikill aðdáandi hans alla tíð. Sá hann á tónleikum í New York 1989 þar sem hann kom fram með gítarleikarnum Mick Ronson sem var í Hoople undir það síðasta en er frægastur fyrir að spila með David Bowie. Það vær æðislegur konsert. Mick Ronson keðjureykti alla tónleikana og það kom mér ekki á óvart að hann skildi deyja úr krabbameini allt of snemma.

 

Bestu plötur Mott The Hoople era að mínu mati "Mott" frá árinu 1973 og "The Hoople" frá árinu 1974. Lagið "All the young dudes" af samnemdri plötur sló  í gegn 1972. Þar söng David Bowie með sveitinni og ég held að flestir þekkja það lag með Hoople.

 

Hér eru lag með Mott The Hoople. Roll away the stone

 

Hér er svo "All the young dudes" með Ian Hunter, David Bowie og Mick Ronson tekið á Freddie Mercury Tribute tónleikunum.

Athugasemdir

[Anna Ólafsdóttir Björnsson, 10.8.2007 kl. 20:35]

All the young dudes er auðvitað hrein klassík og engu líkt, og Mott bara fín sveit.

[Kristján Kristjánsson, 10.8.2007 kl. 20:38]

Sammála Anna. Ég man þegar ég sá "Golden age of Rock n'roll" í sjónvarpinu fyrir löngu síðan. Ég átti ekki orð yfir stuðinu í laginu og man að einhverjir meðlimir sveifluðu sér í reipum á sviðinu og hafði ég þá aldrei sér Rúnna Júll þannig að þetta var nýtt fyrir stráknum :-)

[Halldór Ingi Andrésson, 10.8.2007 kl. 23:08]

Hunter er ennþá að gera góða hluti og nýja platan Shrunken Heads en perla. Á henni er góð lög eins og Words (Big Mouth), How's Your House? og I Am What I Hated When I Was Young, þar sem textinn endar á ... I hate what I was when I was young!!!

Halldór [e-mail]

p.s. bassaleikarinn var ágætur. Það má alveg vera með 3-4 bassaleikari í bandi, Pink Floyd voru með "varaband" á Wall hljómleikunum á sínum tíma. En líklega er EÁ að meina eitthvað annað...

[Kristján Kristjánsson, 10.8.2007 kl. 23:32]

Sammála með Shrunken Heads. Hún er eðal :-)

[Jens Guð, 10.8.2007 kl. 23:45]

  Eyjó er að vitna til þess að á þeim árum sem Rúni Júl tók "æði" í Glaumbæ,  Húsafelli og víðar þá var Óttar Felix hafður til taks að grípa í bassann ef Rúni og bassinn urðu viðskila í hita leiksins. 

[Jens Guð, 10.8.2007 kl. 23:54]

  Ennþá fyndnara með varabassaleikara er að á hljómleikum Sex Pistols skrúfaði hljóðmaðurinn alltaf niður í bassa Sids.  Í staðinn spilað Chris Spedding á bassann baksviðs.  Hvorki Sid né aðrir liðsmenn SP vissu af þessu. 

  Sid var víst gjörsamlega skilningsvana á bassaleik.  Hann gekk í bassagítartíma hjá Lemmy í Motorhead sem unglingur.  Lemmy segir í ævisögu sinni að hann hafi aldrei haft jafn lélegan nemanda.  Bassaleikur var Sid lokuð bók.  Kennslan endaði með því að Lemmy benti Sid á að hann væri að henda peningum út um gluggann.  Hann yrði aldrei bassaleikari. 

  Lemmy varð því ekki lítið hissa þegar þeir Sid mættust löngu síðar á förnum vegi og Sid sagði að Það hafi verið að ráða sig sem bassaleikara Sex Pistols,  sem þá var orðin heimsfræg hljómsveit.  Lemmy stundi upp:  "En þú kannt ekki á bassa."

[Halldór Ingi Andrésson, 11.8.2007 kl. 00:36]

Jens þú ert frábær og sagan af Óttar (kann hann á bassa) er frábær, en Lemmy var/er enginn bassaleikari heldur!

[Kristján Kristjánsson, 11.8.2007 kl. 00:49]

Lemmy er Guð 

[Magnús Geir Guðmundsson, 11.8.2007 kl. 01:14]

OG HANN LENGI LIFI.....!!!!