Sá ljóti

 

Ég sá frábært leikrit í Þjóðleikhúsinu á föstudagskvöld. Það hét "Sá ljóti" eftir ungann þýskan höfund Marius von Mayenburg. Leikstjóri var Kristín Eysteinsdóttir og fjórir ungir frábærir leikar voru á sviðinu allan tímann og sum léku fleira en eitt hlutverk. Sviðsetningin var eins einföld og hægt er að hugsa sér og leikarar skiptu um hlutverk á augabragði án þess að skipta um búninga eða nokkuð.

 

Ég hef oft sagt að ég fæ oftast meira úr litlum leikritum á litlum sviðum þar sem maður er í návígi við leikara og þetta var eitt slíkt. Ég ætla ekki nánar að fara í söguþráðinn en fannst setning sem ég heyrði móðir segja ungum leikhúsgest á leiðinni út "Þetta leikrit var um það að maður á alltaf að reyna vera maður sjálfur" Snilld

 

Annars langar mér til að hrósa Þjóðleikhúsinu fyrir einstaklega gott leikár. Langflestar sýningar sem ég hef séð í vetur voru afbragðssýningar og mikil fjölbreytni í verkefnavali. Það er kominn upp ansi sterkur leikhópur af ungum leikurum sem ég held að eigi eftir að setja sterkan svip á leikhúslífið næstu ár.

 

Takk fyrir mig

 

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 19.5.2008 kl. 21:06]

Gaman að heyra þetta, en ég hef ekkert farið í leikhús í vetur.  Hef látið TV duga.  Nú er það Fogerty á miðvikudag, rosalega hlakka ég til.